Het zal omstreeks 1987 geweest dat ik voorzichtig begon met aquarelleren. Ik kwam er al gauw achter dat het niet zo eenvoudig onder de knie te krijgen zou zijn. Avond aan avond gingen er talloze vellen met waterige soepkleuren de prullenbak in.
Hoeveel keren ik niet op het punt gestaan heb om al mijn penselen weer in de kast op te bergen weet ik niet meer, maar waren niet te tellen.
Uiteindelijk kreeg ik toch iets wat een beetje op een aquarel begon te lijken op papier. Ik weet nog hoe trots ik daar op was. Ik moest hem natuurlijk gelijk inlijsten toen hij droog was, prachtig vond ik het. Een echte aquarel!

Nadat ik deze fase achter de rug had begon ik het steeds leuker te vinden en ging het steeds beter, met vallen en op staan. Eindeloos geduld moet je hebben en een flinke portie doorzettings vermogen is voor iedereen aan te raden voor wie wil gaan aquarelleren.
Maar het loont de moeite, het is een fantastisch medium, met talloze mogelijkheden waar je iedere keer weer verrast van zult staan.
Zoals ik al zei, moet je wel geduld hebben. In het begin zal iedereen de fout maken dat je in één avond een aquarel af wilt hebben. Vergeet het maar, om nu eenmaal je kleuren helder te houden zal je rekening moeten houden met droogtijden, het beste is vaak daarom aan meerdere aquarellen tegelijkertijd te werken.